Het TOGETHER onderzoek keek naar het effect van fluvoxamine, een goedkoop en generiek beschikbaar antidepressivum, op het verloop van COVID-19.

Fluvoxamine, in een dosering van 100 mg tweemaal daags gedurende 10 dagen, laat bij mensen met een verhoogd risico een daling van het aantal ziekenhuis opnames zien. Tevens lijkt het verloop van de besmetting met het coronavirus milder.

 

De onderzoekers kwamen op dit idee nadat het bij hen opviel dat psychiatrische patiënten een minder heftig verloop van Covid lieten zien.

Het eerste onderzoek naar de rol van fluvoxamine was kleinschalig maar bemoedigend. Eind 2020 werd er in het wetenschappelijk tijdschrift JAMA een eerste melding gemaakt van dit effect: in geen van de 152 volwassen (patiënten met bevestigde COVID-19 en symptomen) die behandeld werden met Fluvoxamine trad klinische verslechtering op versus 6 (8,3%) patiënten die behandeld werden met placebo, een verschil dat statistisch significant was .

 

Het groter opgezette TOGETHER onderzoek herhaalde dit onderzoek om te kijken of dit potentiële effect ook werkelijk waarheid had en includeerde uiteindelijk 3238 , die verdeeld werden over de behandel-arm (739 patiënten), de placebo-arm (733 patiënten) en andere behandelopties (1766 patiënten).

Er is nog niet bekend of het een klasse-effect (SSRI's) is. Als dat zo zou zijn, dan zou dit betekenen dat andere SSRI’s ook een vergelijkbaar effect zouden hebben. Momenteel is dit effect alleen nog maar aangetoond voor Fluvoxamine.

 

Het exacte mechanisme is ook nog onbekend. De onderzoekers vermoeden dat er verschillende mechanismen aan ten grondslag kunnen liggen. De meest voor de hand liggende lijkt een ontstekingsremmende werking door activatie van de S1-receptor te zijn. In de aanwezigheid van Fluvoxamine kan de S1-receptor de vrijgifte van cytokines door het endoplasmatisch reticulum voorkomen. Een andere optie is dat fluvoxamine de activatie van bloedplaatjes remt, met een verminderd risico op thrombose als resultaat.

 

 

Meer dan één miljoen mensen gebruiken een antidepressivum, terwijl het bij ongeveer 30 tot 50% niet voldoende werkt.

De zoektocht naar het juiste middel in de juiste dosering kan wel maanden duren. Gedurende die tijd zijn de bijwerkingen wel vaak heftig aanwezig waardoor het vertrouwen in zichzelf, in de arts en in een behandeling ernstig geschaad wordt.

Doe dan een test naar jouw DNA.

Met een simpele wangslijm-swab ontdek jij hoe jouw lichaam omgaat met medicijnen met de Personal Medicine Test.

​In jouw DNA is bepaald hoe jij reageert op medicijnen. Jouw genen hebben een enorme invloed op de manier waarop een medicijn opgenomen wordt, zich verdeeld in het lichaam en weer afgebroken wordt.

Ze kunnen hierdoor verantwoordelijk zijn voor de verschillen in respons op een medicijn. Jouw genen bepalen of jouw lichaam een medicijn te langzaam, normaal of te snel afbreekt, wat kan resulteren in nare bijwerkingen of juist helemaal geen effect.

Een farmacogenetische test toont de activiteit van de verschillende betrokken enzymen aan en geeft zo informatie over het soort medicijn wat bij jou past en de bijbehorende dosis.

Onze farmacogenetische test controleert de genen: ABCB1, ALDH2, BCHE, COMT, CYP1A2, CYP2B6, CYP2C8, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6, CYP2D6-enhancer, CYP2E1, CYP3A4, CYP3A5, CYP4F2, DPYD, F2, F5, G6PD, GRIK4, HLA-B*1502, IFNL3, MTHFR, OPRM1, SLCO1B1, TPMT, UGT1A1 en VKORC1.